Hai assalamualaikum untuk korang
yang bace entry ni,ok seriously blog ni memang tak pernah orang tahu and tak
pernah mendapat “like” dari korang-korang apatah lagi mendapat award
(kahkahkah) ok dah-dah tak payah nak gelak lebih-lebih sangat. Tetibe tangan ni
urm actually jari bukan tangan ..ok-ok jari ni cam gatal je nak menaip kat
keyboard laptop Acer Aspire 4715z (pemberian mak *hikks*)
ini..pehal??murah?memang pon..tapi dengan laptop pemberian mak yang oldskool ni
lah sy dok menaip and menyiapkan asaimen-asaimen yang berlambak kat kolej tu
taw tak? So korang tak payah nak gelak sangat ek? Ok...cerite nak menaip ni
mula lepas sy balik dari menolong mak & abah sy kat kantin sekolah itu
hari.abah dtg tolong sebab abah keje shift petang. ok malam tu sy pon tidolah
awal sbab keesokkan harinyer mak dah ajak gi kantin sekolah untuk tolong sebab
ade majlis persaraan kononnye..padahal sy dok melantak nasi pataya+tomyam
putih+milo ais tabur+jus epal..(hahaha ni lahap namenyer)ngn kakak sy yang
gojes tu kat restoran sbai-sbai (kalau korang yg bace ni johorian so korang
akan tahu lokasi ini).. ok tepat kol 4.30 or 5.00 Am sy pon lupe lah,mak pun
kejut sy tok gi kantin dengan abah sekali..sy pon dengan berat mate+berat
hati+malas+mengantuk+lapar (awat hang tetibe lapaq???) pon bangun and
mandi..pas siap-siap (sambil kene bebel dengan mak sebab sy sangat slow pagi
tu)kiteorang sampai dalam kol 5.45/5..55 Am ..sampai je kantin sy dengan cam
mamai-mamai lagi terus duduk kat kerusi sebab rase cam tak best jer nak wat
keje time cenggitu kan?? Tapi sambil sy duduk-duduk sambil kepale letak atas
meja (ontheway nak tido) sy pandang mak & abah...tetibe rase cam sayu jer
tengok..mereka tanpe duduk terus buat kerja mengemas,siap-siapkan barang
memasak.sapu sana sapu sini,bukak itu bukak ini,kehulu-kehilir tanpe henti
mereka terus buat kerje sedangkan sy? Lepas terasa diri ni macam anak yang
memang pemalas+tak guna sy pon terus bangun dari tempat duduk dan terus gi kat
mak pastu sy cakap “mak ade pape nak dekka (panggilan untuk sy) tolong tak?”
mak terus suruh sy buat itu buat ini.sy dengan rase bersalah+bersemangat terus
menolong tanpe hiraukan mate yang sememangyer nak tertutup tatkala itu (ayat sy
pon..cam mintak penampar je kan?hahah) sy menolong sampailah pukul 7.30 baru
duduk-duduk nak rehat jap.. sambil rehat tu sy terfikir “macam ni lah agaknyer
mak dan abah bersusah payah nak dapatkan duit untuk bagi sy yang sebelum ni
belajar kat kolej” dengan berpeluh-peluh,angkat itu ini..masak,,sediakan
makanan,bekejar kesana kemari..luka kat tangan sana sini..dan sambil sy
termenung tetibe sy nampak mak dan abah cam ade something happen,rupenyer bile
sy pergi sy tengok tangah abah berdarah-darah.tersangkut ape?abah pon tak pasti
tapi yang penting luka tu sangat dalam dan sangat panjang..terus meletakkan
plaster kat tangan abah lepas cuci luka tu..walaupun luka abah terus sambung
membuat kerja..mase dieorang tengah buat kerja sy pandang muke dieorang dalam
hati sy cakap “ cekalnya hati mereka untuk menanggung anak-anaknya yang
kadang-kadang (bukan kadang-kadang,tapi sebenarnya kerap)melawan dan tak dengar
cakap mereka..sy terus menolong semua kerja yang mereka dah tak kesah dah muke
nak berminyak ke..baju nak kene sambal ker..tudung senget ker sy terus buat
kerja tanpa henti..sampailah selesai semua tugas (banyak lagi sbenarnyer kerja
yang tidak disenaraikan hahaha).. sambil duduk rehat-rehat terdetik kat hati
ni... “mak..abah..terima kasih kerana menjaga adik selama 21 tahun ni..jasa mak
dan abah adik kenang sampai ke mati..tanpa mak dan abah adik takkan hidup
sempurna macam ni....hanya Allah dapat membalas jasa mak dan abah..adik sebagai
anak hanya dapat panjatkan doa semoga mak dan abah panjang umur..tunggu adik
berjaya,biar adik pulak yang susah payah cari rezeki untuk tanggung mak dan
abah.. rupanya macam ni mak dan abah memerah keringat untuk adik sedangkan adik
tersenyum lega lepas mak bank in duit untuk adik..maafkan adik mak,abah..timbul
rasa syukur kerana mereka masih ada didepan mate sy..terima kasih
Tuhan..peliharalah mereka sepertimana mereka menjaga diriku... (doa sy untuk
mereka...)
